Dag 332 Een 'warm welkom'

   Vandaag ging ik naar de open dag van een opleiding en ging papa naar een feest, daarom hadden we oppas ingeschakeld. Voordat ik wegreed bij de opleiding zag ik berichtjes van papa dat Daniël niet lekker was geworden. Ik haastte me naar huis. Daar lag mijn mannetje op de bank. Hij had nog niks gezegd tegen mijn vriendin en haar vriend, die op hem pasten, en lag een beetje voor zich uit te staren. Hij was even in slaap gevallen, maar toen ik kwam weer wakker. Hij wilde graag bij mij zitten.
   Ik ging op de bank zitten en zette Daniël bij me op schoot, dat had ik misschien beter niet kunnen doen, want hij spuugde zichzelf en mij helemaal onder. Ik kon me dus meteen gaan omkleden en de was aanzetten. Gelukkig knapte Daniël daarna langzaam op. Hij dronk wat water en kreeg steeds meer praatjes. Hij at uiteindelijk zelfs anderhalve boterham bij het avondeten. (De pannenkoeken die ik van plan was geweest te bakken, heb ik maar even gelaten voor wat het was.) Ik verwacht en hoop dat het nu helemaal over is en dat hij morgen na een goede nachtrust weer helemaal fit zal zijn.
   Mijn vriendin die hier oppaste heeft wel pech. De vorige keer dat zij en haar lief op Daniël pasten was hij ook ziek. Zij is nu in verwachting van haar eerste kindje en kreeg vandaag een voorproefje van de minder leuke dingen die er ook bij horen als je kinderen hebt. Nou geldt -voor mij althans- dat je het van je eigen kinderen beter kunt hebben. Normaal gesproken ben ik nogal panisch bij misselijkheid en overgeven, maar als een van mijn mannetjes ziek is, kan ik dat redelijk goed loslaten.